Het domein van de Comtesse de Dordogne ligt precies op de plaats van de oude smederijen uit de 17e eeuw, een van de oudste van de Périgord (al in de 16e eeuw vermeld). In de 18e eeuw produceerde de smederij gietijzer en "clincaillerie". In 1811 omvatte het een oven en een smidsvuur en produceerde het 600 kwintalen smeedijzer. Het werd rond 1820 gekocht door Festugière, die ook eigenaar was van de Forge-Neuve, in Saint-Cernin de Reilhac, en de Forge d'Ans, op de Auvézère. Tussen 1828 en 1835 werd het uitgebreid met een hal met drie walserijen en pudelovens, naast een 11 m hoge hoogoven. In het midden van de 19e eeuw luidden nieuwe industriële technieken het snelle verval in van de smederijen van de Périgord. Het werk werd gestaakt in 1868. De gebouwen werden gebruikt als distilleerderij, vervolgens als kaolienmaalderij (tot ongeveer 1940) . Rond 1955 werden de gebouwen gebruikt voor de bouw van een zuivelfabriek en vervolgens van een auditorium.
Weldra het begin van een nieuwe geschiedenis.... ?
